Kino Piast Kino zostało zaprojektowane przez berlińskiego architekta A. Rebigera w stylu łączącym elementy ekspresjonizmu i art déco. Za urządzenie wnętrz odpowiedzialny był Max Kujawa, artysta z Berlina, i Georg Fürstenberg, rzeźbiarz z Frankfurtu. Kino otworzono hucznie w 1925 roku jako „Filmpalast Friedrich- straße”. 17 stycznia, w czasie pierwszego pokazu, obejrzeć moż na było „Carlos und Elisabeth“, niemiecki film niemy Richarda Oswalda z 1924 roku na motywach dramatu Friedricha Schillera. Kino musiało zostać zamknięte w 1930 roku. Jego pomieszczenia zajęła restauracja „Elyseum”, która znajdowała się tam do 1937 roku, kiedy to - w międzyczasie przebudowane i zmodernizowane - kino zostało ponownie otwarte jako kino dźwiękowe. Uroczystość ponownego otwarcia uświetnił pokaz filmu „Patrioten” z 1937 roku w reżyserii Karla Rittera. Dalsze losy kina są ściśle związane z losem polsko-niemieckich terenów przygranicznych. Po drugiej wojnie światowej kino znalazło się w polskich Słubicach, zostało upaństwowione i 1 października 1947 roku nowo otwarte jako Kino Piast. To nawiązanie do legendarnego założyciela pierwszej polskiej dy- nastii królewskiej wpisywało się w nurt powojennej akcji polonizacyjnej na należących wcześniej do Niemiec terenach północnej i zachodniej Polski. Akcja ta obejmowała zmiany nazw miast, ulic i oczywiście także kin. Najchętniej wybierano nazwy związane z historią od X do XII wieku, kiedy tereny te znajdowały się pod panowaniem Piastów.
W 1963 roku kino ponownie przebudowano i dostosowano je do nowoczesnych standardów. Kino zostało zamknięte w 2005 roku z powodów finansowych. Oglądając wnętrze budynku w 2012 roku, można było jeszcze zobaczyć wiszący na jednej ze ścian kalendarz z czerwca 2005 roku. W grudniu 2012 roku zburzono tylną część budynku, ale na szczęście zachowała się wartościowa fasada, którą uratowa- ło to, że od 2009 roku jest ona wpisana do rejestru zabytków.