W dzisiejszym kościele w Lebusie uderzają niezwykłe proporcje wnętrza kościoła i wieży. Jest ku temu powód: podczas II wojny światowej kościół został tak bardzo zniszczony, że odbudowano tylko część zachodnią jako kościół awaryjny. Niszczejące mury dawnego transeptu i chóru zostały w 2005 roku zabezpieczone dachem, dzięki czemu dziś oprócz kościoła zimowego można wykorzystywać na imprezy otwartą przestrzeń w formie krużganków obramowanych zabytkowymi murami.
Pierwsze kamienia węgielne kościoła w dawnej siedzibie biskupiej w Lebus pochodzą ze średniowiecza. Wykopaliska wokół kościoła ujawniły dowody na istnienie późnosłowiańskiego lub wczesnoniemieckiego cmentarza datowanego na 1258 r., a pewne są dowody z 1355 r.
W 1556 r. w pałacu biskupim w Lebus odbył się pierwszy synod protestancki. Gdy w 1801 roku kościół został całkowicie zniszczony w pożarze miasta, odbudowano go jako klasycystyczną budowlę z tynku, której plan przyziemia jest widoczny do dziś.
Latem kościół jest zwykle otwarty w ciągu dnia, a zwiedzający mogą otrzymać klucz w biurze parafialnym, przy ulicy Szkolnej 6 (Schulstraße 6)