Kościół katolicki Świętego Krzyża

Wspólnota katolicka we Frankfurcie nad Odrą musiała długo walczyć w XIX wieku o budowę własnego kościoła. Dopiero po złożeniu skargi do Ministerstwa Robót Publicznych wydano pozwolenie. Kamień węgielny położono ostatecznie w 1897 r., a kościół konsekrowano w 1899 r. (architekt: Engelbert Seibertz). Powstał trójnawowy budynek halowy z południowo-zachodnią wieżą w stylu neogotyckim. 

Organy zostały zainstalowane w latach 1901-02 (46 przystanków), ponownie przez frankfurcką firmę Wilhelma Sauera. Kościół posiada cztery dzwony. 
Od 1967 r. wnętrze kościoła zostało gruntownie przebudowane (architekt: Artur Becker). W procesie tym powstało nowe kolorowe szkło z motywem „Wniknięcie Bożego światła w świat”. 
Interesująca jest droga krzyżowa zaprojektowana przez ucznia Karla Schmidta-Rottluffa, która tematycznie nawiązuje do wieżowców Frankfurtu nad Odrą. 

Organy są zdecydowanie najcenniejszym elementem wyposażenia kościoła parafialnego Świętego Krzyża. Duże organy musiały czekać kolejne dwa lata po konsekracji kościoła w 1899 roku, aż koszt 18 000 marek został zabezpieczony. Małe organy z kościoła przy Regierungsstraße nie mogły nawet zbliżyć się do wypełnienia przestrzeni 13 000 metrów sześciennych. Współcześni świadkowie opisywali ich brzmienie i wygląd jako „żałosne”. 
W Wigilię Bożego Narodzenia 1901 roku po raz pierwszy zagrano na opusie 860 nadwornego budowniczego organów Wilhelma Sauera. W raporcie z inspekcji przeprowadzonej przez królewskiego dyrektora muzycznego i dyrygenta katedralnego Maxa Filke z dnia 18 stycznia 1902 r. organy otrzymały najwyższe noty pod każdym względem. Oprócz precyzyjnego wykonania, efekt całych organów został opisany jako „potężny”, a pełnia dźwięku jako „wspaniała”, co oznaczało, że organy były w stanie w pełni kontrolować i prowadzić w pełni brzmiącą pieśń ludową w wypełnionym kościele. Powodem tego było 46 przystanków dźwiękowych z ich „solą w organach”, 4 stroiki (Trompete 8' i Posaune 16' w Pedale, Trompete 8' w Hauptwerku i Coranglais 8' w II. 
Konstrukcja odpowiadała powszechnemu wówczas i tańszemu systemowi pneumatycznemu ze stożkową skrzynią. W zamian zaakceptowano typowe pneumatyczne opóźnienie między atakiem nuty a jej wybrzmieniem, które jest nadal zauważalne, zwłaszcza w Pedale.