Pałac Neuhardenberg

Neuhardenberg leży na zachodnim krańcu Kotliny Freienwaldzkiej - regionu Brandenburgii, o którym pisał Theodor Fontane w swoich „Wędrówkach przez Marchię Brandenburską” w tomiku „Das Oderland” („Nadodrze”).

Początki kompleksu pałacowego sięgają końca XVII wieku. W 1679 roku elektorowa Dorothea  Brandenburska nabyła posiadłości Quilitz, późniejszy Neuhardenberg. Już w 1708 roku powstał ogród przypałacowy w stylu barokowym. W 1763 r. rycerz kapitan Joachim Bernhard von Prittwitz otrzymał majątek Quilitz od korony jako honorowy dar. W latach 1786-1790 von Prittwitz wzniósł budynek pałacu jako jednopiętrowy, trójskrzydłowy kompleks z wysokim mansardowym dachem. W 1814 roku pruski kanclerz Karl August książę von Hardenberg otrzymuje w prezencie za szczególne zasługi dla reform w Prusach oprócz innych posiadłości również Quilitz, które w 1815 roku przemianowuje na Neu Hardenberg. Około 1820 r. pałac zostaje przekształcony w dwupiętrowy neoklasycystyczny pałac według planów Schinkla. W 1822 roku park zostaje powiększony i przeprojektowany według planów Lennégo.

Kompleks pałacowy został przekształcony przez Niemieckie Stowarzyszenie Kas Oszczędnościowo-Rozliczeniowych w centrum sztuki i kultury, nauki i etyki biznesowej z hotelem i dwiema restauracjami. Cieszący się międzynarodowym uznaniem program kulturalny z wystawami, odczytami i debatami, a także koncertami i przedstawieniami teatralnymi zapewnia również przestrzeń i okazję do spotkań i odkryć. Park przypałacowy można zwiedzać o każdej porze.

Wskazówka: Publiczne zwiedzanie pałacu z przewodnikiem odbywa się w niedziele od końca marca do końca października. Indywidualne zwiedzanie z przewodnikiem można zamówić telefonicznie.