Park przypałacowy w Neuhardenbergu

Pierwszy barokowy park został założony już za czasów Albrechta Friedricha von Brandenburg-Sonneburg. Następnie Friedrich Wilhelm von Prittwitz (1764-1843) przeprojektował i rozszerzył pozostałości w stylu ogrodu krajobrazowego. Ogród krajobrazowy istniał już zatem, gdy Lenné otrzymał zlecenie przeprojektowania parku w 1821 roku. Uważa się za pewne, że zięć kanclerza, Hermann książę von Pückler-Muskau, a w jego otoczeniu syn Humphreya Reptona, John Edey, również intensywnie uczestniczyli w dyskusji na temat parku. Jednak projekt parku mógł zostać zrealizowany przez syna kanclerza Christiana Heinricha Augusta von Hardenberg-Reventlow (1775-1840) dopiero po jego śmierci.

Rodzina von Hardenbergów pozostała wierna sztuce ogrodowej: na przykład dyrektor ogrodu w Poczdamie Georg Potente założył ogród różany po wschodniej stronie pałacu w latach 1923-1925. Po 1945 r. park początkowo został zaniedbany z powodu niedostatecznej pielęgnacji. Działania renowacyjne rozpoczęto już w 1976 roku i osiągnęły one punkt kulminacyjny wraz z odrestaurowaniem całego zespołu.

Przed pałacem przywrócono historyczną strukturę parku, tworząc podwójną aleję lipową. Cały kompleks jest dobrze widoczny spod obelisku znajdującego się przed pałacem. Zachodnia oficyna (dom kawalerski), wraz z przyległą wozownią, służy jako hotel, a nowe budynki uzupełniają zespół. Przylegająca do niego w osi ulicy gorzelnia z restauracją zaprasza do środka. Oranżeria z restauracją „Kleine Orangerie”, która oferuje śródziemnomorską kuchnię ziołową, tworzy połączenie od strony ogrodu, uzupełnione nowoczesną salą widowiskową. Za budynkiem znajduje się ogród ziołowo-kwiatowy, przypominający dawne ogrodnictwo znajdujące się w tym samym miejscu.

Mijając pałac od wschodu, wchodzimy do rozległego parku, który z centralną osią widokową na południe sprawia wrażenie bezgranicznie wielkiego. W pobliżu pałacu fosa rozszerza się, tworząc dwa asymetryczne stawy, których wąskie połączenie zapewnia miejsce na most. Na południowym brzegu zachodniego stawu, marmurowy pomnik Fryderyka II tworzy centralny punkt. Począwszy od pomnika, odrestaurowana sieć okrężnych ścieżek otwiera wiele zaskakujących widoków. Na południowym wschodzie widok na długą łąkę pozostaje otwarty przez cały czas dzięki umiejętnemu rozmieszczeniu poszczególnych wysp drzew. W międzyczasie poczyniono przygotowania na przyszłość, starannie przesadzając poszczególne drzewa w pobliżu pałacu.

W 2004 roku park pałacowy Neuhardenberg został uznany za „najpiękniejszy park w Niemczech”.

Rok budowy: 1759
Dojazd: samochodem: B1 do Jahnsfelde, następnie L36 do Neuhardenberg; pociągiem: RB26 do Seelow-Gusow, dalej autobusem do Neuhardenberg